Zjazd marzycieli



Zjazd Marzycieli
Przeprojekt – Kopernikowi i nie tylko

Artyści: Włodzimierz Borowski, Monika Grubizna Justyna Gruszczyk, Adrianna Jarzębowska, Cezary Lisowski, Katarzyna Malejka, Joanna Małecka, Joanna Sitko, Magdalena Węgrzyn

Kuratorzy: Marta Kołacz, Natalia Cieślak, Piotr Lisowski

tekst PRZEprojektowy:

W opinii Włodzimierza Borowskiego, jednego z najciekawszych artystów drugiej połowy XX wieku w Polsce, najwygodniej rozmyślać „O obrotach ciał niebieskich” siedząc w miękkim, obrotowym fotelu. Do takiej konkluzji doszedł zastanawiając się nad projektem, który miał być zrealizowany w trakcie elbląskiego Zjazdu Marzycieli czyli IV Biennale Form Przestrzennych w 1971 roku. Organizatorzy włączonego w ogólnopolski program obchodów 500 urodzin Mikołaja Kopernika wydarzenia, przyjęli formułę przekraczania granic sztuki. Artystom pozostawiono całkowitą swobodę co do formy i treści realizowanych prac. Kopernik zaś stał się symbolem procesu zmierzającego do postawienia artystycznego światopoglądu na głowie..

Nie bez przyczyny Zjazd Marzycieli, Włodzimierz Borowski i wielki astronom staną się punktem wyjścia dla wystawy mającej miejsce w Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu. Referencje, czas i miejsce są istotne. Przywołana czterdzieści lat późnej, zaaranżowana przez Borowskiego „czasoprzestrzenna” sytuacja, w Roku Dziedzictwa Kopernika, w kontekście Torunia, przyjemnie kusi – jak obracanie się wokół własnej osi na obrotowym fotelu. Z tej perspektywy Kopernik jawi się nam przede wszystkim jako marzyciel, mimochodem postawiony na pomniku, a sama wystawa opowiada o działaniach wymykających się logice, efemerycznych, ulotnych, powstających w kontrze – o działaniach, których potencjał tkwi w aktywności artystów.


więcej na PRZEblogu:  tutaj


W ramach wystawy przedstawiłam cykl prac "Wszechświat"

Wszechświat to cała przestrzeń, czas, wszystkie formy materii i energii oraz oddziaływania fizyczne określające ich zachowanie. Elementy te zostały przedstawione w trzech abstrakcyjnych wideoobrazach. Każde z przedstawień to organiczna forma, której głównym budulcem jest światło i ruch. Pracom zostały nadane nazwy odnoszące się do pojęć astrologicznych, a ich „kosmiczny” charakter podkreśla unikalny i niepowtarzalny dźwięk. Stworzony on został na podstawie oryginalnych nagrań „głosów” planet, ich księżycy i ich systemu pierścieniowego, które zostały pobrane w latach 1977-89 przez sondy Voyager I i II w czasie przelotów obok Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna.





Przestrzeń kosmiczna – przestrzeń poza obszarem ziemskiej atmosfery. Wypełniona jest m.in. promieniowaniem elektromagnetycznym pochodzącym ze słońca, słonecznym i planetarnymi polami magnetycznymi, wiatrem słonecznym, promieniowaniem kosmicznym oraz pyłem międzyplanetarnym.




Osobliwość - punkt lub linia, gdzie przyspieszenie grawitacyjne lub gęstość materii są nieskończone. Wszechświat powstał z osobliwości.



Dysk akrecyjny – wirująca struktura uformowana przez pył i gaz opadający na silne źródło grawitacji